ریفلاكس گاسترو ازوفاژیال در دوران شیرخوارگی بسیار شایع است و معمولا خود به خود تا یک سالگی بهبود می یابد. بیماری ریفلاكس یا GERD اصطلاحی متفاوت است كه همراه با التهاب مری (ازوفاژیت)، اختلال تغذیه و مشكلات تنفسی است.
استفراغ های بسیار شدید، دردهای بسیار شدید شكمی و بسیاری نشانه های دیگر است كه باید حتما مدنظر قرار داد چرا كه بسیاری از بیماری های مهم در تشخیص افتراقی ( یک متد تشخیص سیستماتیک در علم پزشکی است) با ریفلاكس قرار می گیرند كه نباید نادیده گرفته شوند. شیرخواران بدون علائم خطر و هشدار كه بخوبی تغذیه میشوند و بی قراری غیر معمول ندارند در گروه ریفلاكس های معمول طبقه بندی میشوند. در اغلب اوقات یك شرح حال كامل و معاینه بالینی برای رد علائم خطر كافی است.
در اینگونه موارد درمان دارویی با داروهای آنتی اسید توصیه نمیشود. آموزش و اطمینان به والدین ، توجه به تغذیه با شیر مادر، پرهیز از دود سیگار در منزل، تغلیظ شده و گاها حذف شیر گاو از رژیم غذایی شیرخوار می تواند كمك كننده باشد. انواعی از ریفلاكس كه همراه با اختلال شدید وزن، تحریك پذیری شدید باشد معمولا با توصیه های بالا قابل كنترل می باشد. در كودكانی كه علاوه بر ریفلاكس نشانه هایی مانند وجود خون در مدفوع ، اگزما یا سابقه فامیلی آتوپی (یک بیماری پوستی شایع) دارند حذف پروتئین های گاوی توصیه می شود.
علل بسیار زیادی برای بی قراری شیر خوار وجود دارد. در صورتی كه شك به وجود رابطه علت و معلولی بین ریفلاكس و بی قراری باشد برای مدتی كوتاه از درمان داروئی استفاده میشود و در صورت اثر بخش بودن، ادامه دارو مجاز می باشد. آخرین توصیه های در مورد نحوه ی خواباندن این گونه شیرخواران به حالت طاقباز یا Supine است. خوابیدن به شكم و پهلو حتی خطر SIDS (مرگ ناگهانی شیرخوار) را افزایش می دهد. با وجودی كه خوابیدن به شكم میزان ریفلاكس را كاهش می دهد، اما مطلقا ممنوع است.
در آخر تاكید می شود تجویز دارو در ریفلاكس شیرخواران در موارد بسیار شدید و خاص توصیه میشود و در غالب موارد باید ابتدا روش های غیردارویی توصیه گردد.
دکتر کامبیز متواضع
متخصص کودکان و نوزادان